RYMAŃ
– wieś
(siedziba gminy) na Pobrzeżu
Słowińskim, przy szosie Szczecin – Koszalin, 27 km
na pd. zach. od
Karlina. W okolicy wzniesienia wys. 70 – 80 m
n.p.m. na pn. i na pd. Lasy (grzyby). na
pn. źródła rzeki Wkry (dopływ Mołstowy). PKS, poczta,
gospoda, sklep, kiosku
„Ruchu”, stacja benzynowa, ośrodek zdrowia i punkt
apteczny, ośrodek kultury,
szkoła, świetlica, biblioteka, klub-kawiarnia, MO,
agronomówka. Nadleśnictwo,
mleczarnia, POM, kółko rolnicze, PGR, młyn, usługi rolnicze.
Murowany pałac z
1750 r., przebudowany w XIX i XX w., 1-kondygnacyjny z łamanym dachem.
Zabudowania folwarczne kamienne i ceglane. Przy kościele z 1933 r. o
podcieniowym przedsionku belkowana dzwonnica z dzwonem odlanym w 1618
r. i
przelanym w Kołobrzegu w 1870 r. Duża szkoła. Grodzisko wyżynne z
VII/VIII i IX
w.
Piskorski C.
(1980):
Pomorze Zachodnie. Mały przewodnik
Wojsko pomagało przy żniwach w PGR Rymań - lata 50-te
...
Od tamtej pory wiele się w Rymaniu zmieniło. Tylko
starsi ludzie pamiętają, jak Rymań wyglądał kiedyś, kto gdzie wtedy
mieszkał,
jakie wydarzenia przyciągały uwagę mieszkańców, jak
wyglądały
ówczesne
sklepy i punkty usługowe, jarmarki ze straganami pełnymi atrakcji,
strzelnicą i muzyką z pocztówek dźwiękowych, kino
objazdowe, przejazdy kolejki wąskotorowej, dawno temu przewożącej
również
pasażerów, wypożyczalnię nart czy gospodę – mało
kto już
pamięta, gdzie się znajdowała, choć wielu
ją odwiedzało (podobno ktoś się kiedyś założył, że wjedzie do niej na
koniu
i...wjechał). Rymań to również postacie
mieszkańców, których barwne życiorysy
niejednego by zadziwiły oraz wydarzenia z ich udziałem pamiętane i
wspominane latami.
Taki
inny od obecnego Rymań pozostał już tylko w pamięci starszych
mieszkańców oraz na
mających niekiedy po kilkadziesiąt lat fotografiach...
Ślubowanie pierwszoklasistów szkoły podstawowej w Rymaniu - koniec sierpnia 1975 r.
